Crisis: blijf vertrouwen

Het is vandaag zondag, de gebruikelijke rustdag. Maar méér dan ooit is het rustig op straat. De corona-crisis is zichtbaar en bijna tastbaar. Vanochtend niet samengekomen in onze vertrouwde Willibrorduskerk om samen met u eucharistie te vieren. Vreemd om dat mee te maken, maar ik houd mij liever aan de richtlijnen en ik blijf zoveel mogelijk thuis. Vanochtend de eucharistie meegevierd op de TV, waarin kardinaal Eijk voorging, en daarna me aangesloten bij de cirkel van gebed die op de tv te volgen is. Want de bisschoppen van Nederland hebben het initiatief genomen om van deze zondag een dag van gebed te maken. In deze tijd van onzekerheid en angst willen de Nederlandse bisschoppen, samen met KRO-NCRV, een krachtig signaal van hoop, troost en bemoediging geven aan de katholieke gelovigen in Nederland. Vandaag vormden zij met elkaar een cirkel van gebed, die via internet is te volgen. Elk uur bidt een van de van de bisschoppen vóór vanuit het eigen bisdom en het geheel wordt afgesloten met een vesperviering op de TV vanuit de St. Janskathedraal in Den Bosch. Zo zijn wij heel Nederland door geweest.
Ik vind het geheel best indrukwekkend en ik probeer zoveel mogelijk mee te bidden. Dat is ten slotte het enige wat ik kan doen: mijn eigen angsten en benauwdheden voorleggen aan de Heer en daarbij sluit ik ook in al die vragen en zorgen van anderen en van heel deze grote wereld.
Het evangelie van vandaag is het verhaal van de genezing van de blindgeborene: een van de grote verhalen uit het evangelie van Johannes (hoofdstuk 9). Jezus, zegt dat “de werken van de Vader in hem (de blindgeborene) openbaar gemaakt moeten worden”. Want de blindgeborene wordt door Jezus genezen en langzamerhand leert hij zien, letterlijk, maar vooral figuurlijk: hij leert zien met de ogen van het geloof en herkent in Jezus de Messias, die uiteindelijk alles nieuw zal maken en eeuwig leven geeft.
Dat verhaal speelt in vele bijdragen van de bisschoppen een rol. Ook in dit stukje. Want het is donker om ons heen: wij weten niet hoe het verder gaat, met mij, met ons, met de toekomst van heel deze wereld. De enige die licht kan geven in deze duisternis is God zelf. “Zegen ons met het Licht van uw ogen”, zing en bid ik dan ook maar veel deze dagen.
En ook bid ik tot Maria, in onze streken vanouds bekend als “Onze Lieve Vrouw ter Nood”. Zij is dat ook, misschien nu meer dan ooit. In dat andere verhaal van Johannes, de bruiloft van Kana, zegt ze tegen de leerlingen: “doe maar wat Hij u zeggen zal”. Uit die woorden spreekt een onmetelijk vertrouwen in Jezus. Om dat vertrouwen vraag ik God ook, voor mijzelf en voor U. Dat God zelf dicht bij ons blijft, als een enorme krachtbron, die wij juist in deze dagen van benauwdheid hard nodig hebben.
Het ga u allen goed en pas goed op uzelf en op elkaar.

pastor Herman Helsloot