Dekenaat Alkmaar heeft een nieuwe pastoor-deken: Marcelo Salão Rocha
De nieuwe pastoor van Alkmaar en Deken van het Dekenaat Alkmaar, waar de parochie Bron van Levend Water en de Corneliusparochie ook onder vallen, is bekend: Marcelo Salão Rocha. Hij is de opvolger van pastoor-deken Franklin Brigitha..
Wie is hij? De deken stelt zich voor:
Ik kom uit Brazilië, uit de stad Brasília. Deze stad is uit het niets ontstaan met de bedoeling om de nieuwe hoofdstad van Brazilië te worden. Het was toentertijd een nogal moedig en vooruitstrevend project. Alle mouwen werden opgestroopt, alle moed verzameld voor de opbouw van een nieuwe futuristische hoofdstad voor Brazilië. De nieuwe hoofdstad werd in 1960 officieel in gebruik genomen. Duizenden mensen uit alle delen van Brazilië gingen ernaartoe om te bouwen aan een nieuwe hoofdstad en tevens om te werken aan een nieuwe toekomst voor henzelf. Ook mijn grootouders waren erbij en zo is het gekomen dat mijn vader en moeder elkaar daar leerden kennen.
Wat mijn thuissituatie betreft, ben ik de oudste van 5 kinderen, 3 jongens en 2 meisjes. Mijn vader was militair en moeder was altijd met en voor ons thuis.
In Brazilië heb ik aan een technische school gestudeerd, ik hield altijd veel van elektronica en computers. Toen ik 17 jaar was, ben ik gestopt met deze studie en wilde ik niet verder gaan naar een Universiteit. Het toelatingsexamen zou vrij moeilijk zijn, er waren maar 10 plaatsen voor computertechniek met meer dan 9.000 kandidaten. Te weinig kans dus!
Hierna heb ik anderhalf jaar in een streekbusbedrijf gewerkt. In het magazijn, daaruit moest ik alle filialen over heel Brazilië bevoorraden. Het was leuk en hard werken en kende heel veel verantwoordelijkheid. Echter goed verdienen zat er niet in; toen ben ik ermee gestopt en ging voor mijzelf beginnen. Ik had een aanhangwagentje en daarmee verkocht ik hotdogs, cola, enz… Dit duurde tot ik werd opgeroepen voor de dienstplicht (luchtmacht). In Brazilië bestaat nog steeds de dienstplicht.
Juist in die tijd was er een oude vriend van mij, die mij uitnodigde voor een bedevaart voor jongeren naar het grote Maria Heiligdom in São Paulo. Daar waren jongeren uit heel Brazilië en na een hele mooie ontmoeting en een sterke preek vroeg men daar om roepingen. Daar werd ik dus voor het eerst met mijn roeping geconfronteerd. Kort daarna ging ik naar een roepingencentrum om te ervaren of het inderdaad een roeping was. Ik werd geselecteerd en gestuurd naar een internationale ontmoeting in Italië en van daaruit werd ik naar Nederland gestuurd.
Als goede Braziliaan heb ik altijd veel aan sport gedaan; natuurlijk heb ik altijd gevoetbald en daarnaast ook gevolleybald en gebasketbald. Overigens is mijn belangstelling voor computers en programmering niet verdwenen. Ik ben geen computerfreak maar volg de technische wereld nauwlettend.
In het begin zoals jullie je kunnen voorstellen was de overgang naar Nederland niet eenvoudig. Dit betrof vooral het weer en sommige gewoontes. In Brazilië speelt het leven zich grotendeels buiten af en niet binnen zoals hier in de winter en daar had ik veel moeite mee in het begin.
Het eerste jaar was een kennismakingsjaar. Het tweede jaar was moeilijk en confronterend: heimwee was een constante. Daarna heb ik ook de goede kanten van de Nederlanders en van de Nederlandse samenleving leren kennen en als gevolg zelfs begonnen met inburgeren.
Brazilië is een heel groot land, zoiets als 240 keer Nederland (heb ik me laten vertellen): daardoor zijn we gewend aan grootschaligheid: supermarkten (met soms 100 kassa’s), straten (met 7 à 8 banen), verschillende staten, een ander klimaat, verschillende rassen (de grootste smeltkroes van de wereld) etc..
Mijn opleiding heb ik gevolgd in het Klooster van Nieuwe Niedorp voor wat de spiritualiteit betreft. Filosofie en theologie in Vogelenzang op de Tiltenberg. Gedurende mijn opleiding ben ik niet altijd in Nederland geweest. Ik had ook in het buitenland pastorale stages die me persoonlijk in alle opzichten veel hebben geholpen. Ik ben in Israël, Tanzania en Venezuela geweest in een periode van drie jaar.
Op 14 juni 2003 werd ik priester gewijd. Mijn eerste parochie was Uitgeest (Regio Heemskerk), daar ben ik de eerst aanspreekbare geweest gedurende 4,5 jaar.
Na de ervaring in Uitgeest ben ik in november 2007 gezonden naar de Regio Noordkop als regiopriester. Het was wel even wennen aan zo’n uitgestrekte regio met zoveel parochies. In oktober 2011 werd ik tot pastoor benoemd van de Parochies ’t Zand, Breezand en Anna Paulowna waar ik met heel veel plezier heb gewerkt. Ik heb er veel geleerd.
Per september 2013 ben ik als pastoor benoemd voor de Regio Waterland/Purmerend. Daar was men met de fusie van de 6 parochies bezig (Landsmeer, Purmerend, De Rijp, Westbeemster, Schermerhorn, Oosthuizen) en het vormen van een nieuw regiobestuur.
Met plezier heb ik 11 jaar in deze regio gewerkt waarin ik met heel veel mensen in aanraking ben gekomen en de mooie en ook de minder mooie momenten van het leven heb meegemaakt inclusief de uitwerking en vorming van de regio.
In dezelfde periode ben ik met het ontstaan van de nieuwe dekenaten in het bisdom, deken geworden van het dekenaat Purmerend; administrator in de Franciscus parochie (Edam, Ilpendam en Monnickendam) en pastoor van de Portugese Parochie in Amsterdam.
Verrast maar tegelijkertijd dankbaar kijk ik terug op een zeer intensief en mooie periode waarin ik me overal welkom voelde en heel nauw en fijn met heel veel mensen heb samengewerkt.
Nu breekt een nieuwe periode aan waarin ik gevraagd ben om per 1 oktober aanstaande over te gaan naar de Regio Alkmaar als pastoor van Alkmaar en als Deken van het Dekenaat Alkmaar.
Ik ben ervan overtuigd dat de samenwerking met collega’s, parochiebestuur, locatieraden, alle vrijwilligers en natuurlijk de parochianen goed zal verlopen en dat er een goede band opgebouwd zal worden.
Verder leg ik de toekomst in Gods handen en vertrouw erop dat Hij ervoor zal zorgen dat alles in harmonie zal verlopen en dat Hij ons en zijn kerk in deze nieuwe fase zal ondersteunen en bijstaan.
Pastoor-Deken Marcelo
