Werkjaar 2022-2023

ONTMOETEN

Wij beginnen met een nieuw werkjaar en zoals vele jaren gebruikelijk was geven wij dit jaar weer een thema mee. We sluiten ons daarbij aan bij de Corneliusparochie, waar men koos voor het thema ‘Ontmoeten’. Als toelichting op dit thema hebben we een stuk gevonden van de hand van wijlen pastor Herman Helsloot. Hij schreef het in 2008, toen het jaarthema luidde: ‘Op je weg de Ander ontmoeten’.    

Het lijkt zo vanzelfsprekend, dat je niet alléén gaat op je levensweg, maar dat je op die weg andere mensen tegen komt. Maar ontmoeten, echt ‘ontmoeten’ is toch vaak niet zo vanzelfsprekend. In het winkelcentrum ’t Loo lopen honderden mensen, maar slechts een enkele keer ontmoet ik daar echt iemand. Een ontmoeting is soms gepland (een ‘date’ heet dat tegenwoordig), maar ook vaak toevallig. Een ontmoeting kan vluchtig zijn, maar ook diepgaand. Want soms, ineens, kan een ontmoeting uitgroeien tot een wonderlijk en ingrijpend gebeuren. Dat kan alleen maar als je die ander, die je ontmoet, ook werkelijk ziet en het aandurft naar hem/haar te luisteren en proberen te ontdekken wat er nu echt in die ander leeft.

Een echte ontmoeting vraagt van mijzelf tijd en rust; vraagt aan mij de moed om even af te zien van alles, waar ik mee bezig ben, mijn ego even opzij te zetten, niet uit te gaan van mijn eigen vooroordelen, angsten, overtuigingen en verlangens. Een echte ontmoeting vindt dan plaats wanneer de ander aan mij verschijnt, in al zijn grootheid en kleinheid, wanneer de ander zichzelf aan mij openbaart. Een echte ontmoeting is er als wij elkaar aankijken ‘van aangezicht tot aangezicht’, van ‘ponem tot ponem’.

Die ander die ik ontmoet, openbaart zich aan mij, komt binnen in mijn tijd en ruimte; die ander ziet mij aan, klampt mij aan, vraagt om recht en liefde. In een echte ontmoeting, waarin de ander centraal staat, verander ikzelf ook. Hoe? Doordat ik niet meer alleen voor mijzelf kan leven, want die ander heeft mij verantwoordelijk gemaakt voor hem/haar. In die ontmoeting met een ander, van aangezicht tot aangezicht, stijg ik boven mijzelf uit en word ik langzamerhand wie ik eigenlijk ben, zoals ik door de Schepper bedoeld ben: ’n mens vóór een andere mens. Zo wordt die ander jou tot zegen.

In die ontmoeting met de ander zie ik sporen van de Ander bij uitstek: de Onzichtbare en Onnoembare Schepper van deze wereld. Hij laat zich vermoeden, zien in de ander die ik echt ontmoet.

U ziet het: een diepgravend thema, maar wij hebben een jaar om er over na te denken.

pastor H. Helsloot (2008)