Waarom zijn jullie bang? Heb je nog geen geloof?
Dezer dagen ben ik veel alleen, zo ook vandaag op deze zondag, maar ik voel me niet alleen. Naast lezen en muziek luisteren, kijk ik meer dan anders naar de televisie en ook naar internet. Vooral kijk ik elke dag naar de eucharistieviering die uitgezonden wordt via een livestream uit de kathedraal in Haarlem. Maar ook heb ik afgelopen vrijdag gekeken naar de gebedsdienst die de paus leidde vanaf het lege Sint Pietersplein in Rome. Het was een indrukwekkend gebeuren: alleen de Paus in witte soutane op dat immens grote en drukke plein, zonder alle poespas die er altijd om de paus aanwezig is. Je zag hem alléén omhoog lopen, een beetje moeizaam, zoals ik zelf ook moeizaam loop. Boven gekomen hield hij een meditatie over het verhaal van de storm op het meer uit Marcus 4,35-41. Daarna ging hij, in de stromende regen, de voorhal van de St. Pieter binnen en daar werd in een monstrans het Allerheiligste uitgesteld. Na een minutenlange stilte, die voor mij meer dan gevuld was, deed de paus een koorkap en een velum om, draaide zich om een liep met de monstrans naar buiten. Alle klokken begonnen te luiden en de politiesirenes die zich met dit klokgelui mengden, maakten het geluid oorverdovend. Toen gaf de paus, staande voor de St. Pieter en omgeven door de grote colonnade van Bernini, die als het ware Rome en de hele wereld omarmt, met de monstrans de zegen “Urbi en Orbi”, een zegen voor de stad en de hele wereld. Jezus zelf was aanwezig in dat moment, in dat zegende gebaar van die oude en eenzame man, die onze paus is. Het was een gebeuren om nooit te vergeten en voor mij een moment van grote troost.
In wat de paus zei was de storm op het meer niet zomaar een stormpje, maar het was de beschrijving van de storm die op dit moment over de wereld gaat en ook mij niet onberoerd raakt. Ook ik zit in dit schip en moet meevaren naar de overkant. Jezus slaapt en de leerlingen vragen: “Meester, kan het u niet schelen dat we verloren gaan?” (Mc. 4, 38). Het kan je niet schelen: ze denken dat Jezus niet geïnteresseerd is in hen, dat Hij zich niet om hen bekommert. In ons bestaan is een van de dingen die het meest pijn doen, als we horen zeggen: “Geef je niet om mij?” Het is een zin die pijn doet en stormen in ons hart ontketent. Die zin moet Jezus ook wakker geschud hebben. Omdat niemand méér om ons geeft dan Hij. In feite redt Hij, als Hij eenmaal is aangeroepen, zijn twijfelende leerlingen.
Nadat de storm door Jezus is gestild, zegt hij tot zijn vrienden: “Waarom zijn jullie bang? Heb je nog geen geloof? (Mc. 4, 40). Jezus zegt dat niet verwijtend, maar wél wil hij ons wakker maken. En de paus voegt daaraan toe: “Het begin van het geloof is dat we weten dat we redding nodig hebben. We zijn niet zelfvoorzienend, solo, op onszelf zullen we zinken: we hebben de Heer nodig zoals de oude zeelieden de sterren. We nodigen Jezus uit in de boten van ons leven. Laten we hem onze angsten geven, zodat hij ze kan overwinnen. Net als de leerlingen zullen we ervaren dat we met Hem aan boord geen schipbreuk zullen lijden. Want dit is Gods kracht: alles wat ons overkomt, zelfs slechte dingen, ten goede te keren. Hij brengt gemoedsrust in onze stormen, want bij God sterft het leven nooit.”
Wij lezen deze dit weekend het verhaal van de opwekking van Lazarus (Joh.11).”Er was iemand ziek”, zo begint dit hoofdstuk. Het is Lazarus (God helpt) die met zijn twee zussen woont in Betanië; die naam betekent: ‘Huis van smarten’. Het verhaal heeft weet, ook van ónze smarten. De zieke sterft en men laat het Jezus weten. Hij komt echter te laat en Lazarus is al vier dagen begraven. “Heer, als u hier geweest was, zou mijn boer niet gestorven zijn”, is de reactie van eerst Marta en later ook van Maria. Het klinkt als een verwijt en het is zo herkenbaar, want ook wij denken dikwijls: waarom grijpt God niet op tijd in. Waarom verhoort de Heer onze gebeden niet als wij diep in de ellende zitten en om zijn hulp smeken? Jezus komt bij het graf. Diep bewogen is Hij door echt en diep verdriet. Hij begint te briesen en te snuiven, zo verontwaardigd is Hij. Hij neemt het niet dat de dood het einde is van alles, dat de dood over mensen heerst. En met luide stem zegt hij tot zijn dode vriend: “Lazarus, kom naar buiten”. ‘Exo’, staat er in het Grieks, eruit, weg! Exodus, uittocht, uittocht uit het graf, uittocht uit de dood! Jezus roept Lazarus terug in het leven.
Zo roept Hij ons ook naar buiten: kom uit je graf. Het leven is méér dan een aflopende zaak. Laat je niet lam slaan door welke angst dan ook. Wij worden begraven door angsten: angst voor vreemdelingen, voor een stervende aarde, angst voor alles wat wij mensen elkaar aandoen. Maar dwars tegen de harde en reële feiten van onze tijd roept de Schrift ons op om ter vertrouwen op dat Woord van Jezus, dat ons uit het graf van onze angsten roept. Gods woord dat ondanks alles de hoop is ons leven brengt. Moge dat aan ons gebeuren, deze dag.
Pastor Herman Helsloot
In de bijlage de beide lezingen: ‘De storm op het meer’ en ‘De opwekking van Lazarus’
Palmzondag
Vanuit het bisdom zijn in deze bijzondere omstandigheden de volgende regels aangegeven voor de vieringen van Palmzondag, Goede Week en Pasen:
De priester kan, met de bedienaren die voor de viering vereist zijn, samenkomen voor de Eucharistie zonder aanwezigheid van andere parochianen. Alle regels betreffende hygiëne en afstand moeten daarbij in acht worden genomen.
Zondag 5 april is het Palmzondag.
Op die dag zal ik om 10.00 uur de Eucharistieviering doen in de Moeder Godskapel,
alleen in aanwezigheid van Diaken Paul Bindels.
In deze viering zal ik de Palmtakjes wijden.
De takjes worden neergelegd op de banken in de Kerkstraat.
Hier kunt u vanaf maandag 6 april elke ochtend tussen 9-12 uur palmtakje(s) komen halen.
Pastor Herman Helsloot
Nieuws uit de Kerkstraat
Op mijn telefoon verschijnt een foto van de Ontmoetingsruimte. Op de tafels zijn, verspreid door de ruimte, 20 dozen te zien, in het warme strijklicht van de avondzon. Patrick, maker van de foto, schrijft: ‘Jullie kunnen veilig op 1,5 meter aan de slag’. Zojuist heeft hij de 2400 exemplaren van het parochieblad voor onze locatie afgeleverd in het Willibrordushuis. Aanstaande zaterdag gaan we ze aftellen. In overleg met Ria Min, het ‘hoofd verspreiding parochieblad’ is besloten om dit maal niet de telploeg bijeen te roepen, maar de klus door één familie te laten klaren. Die kan immers zonder extra gevaar in één ruimte werken. Zo hopen we alle kratten weer gevuld te krijgen met de 100 pakketten voor de wijken. Hoe de bezorging verder zal verlopen en of het allemaal lukt is nog onzeker. Maar het zou fijn zijn als parochianen dezer dagen toch een teken van leven van de parochie ontvangen, al zijn veel van de artikelen inmiddels al weer achterhaald.
Ook op andere manieren proberen we contact te houden. Het aantal abonnees op de digitale Nieuwsbrief is gelukkig flink uitgebreid. Maar er zijn ook veel mensen die geen computer of ander digitaal apparaat ter beschikking hebben. We willen hen graag op de hoogte houden via de papieren Week Communicatie en af en toe een kaartje of een belletje. Twee dames hebben zich al spontaan aangemeld om de post op afroep rond te brengen. De Week Communicatie staat nu ook op een tafeltje in de entree van de Kerkstraat, zodat u hem kunt pakken zonder verder naar binnen te gaan. Wanneer u graag thuis de Week Communicatie ontvangt of iemand kent die dat graag zou willen, neemt u dan gerust contact op met het secretariaat: iedere ochtend van 9-12 uur, 5330906.
Komende week zullen we op woensdagavond van 19 – 19.15 uur, voor de derde keer de klok luiden. Na de eerste keer kwamen er een heel aantal reacties van klokkenluiders en we hebben nu een schema opgesteld waarmee we voorlopig vooruit kunnen. Het luiden van alle kerklokken van Nederland is één van de vele tekenen van verbondenheid en hoop in deze dagen. De initiatiefnemers verwoorden dat als volgt:
• We luiden de klokken als hoopvol teken dat we samen de Coronacrisis kunnen doorstaan en dat we hoopvol durven uitzien naar betere tijden voor ons allemaal.
• We luiden de klokken als troostvol geluid voor allen die rouwen om slachtoffers van het Coronavirus en voor allen die het lastig vinden om thuis deze weken door te komen.
• En we luiden de klokken als boodschap aan alle werkers in vitale beroepen: we waarderen hun inzet en zijn dankbaar voor wat zij voor ons land betekenen. In het bijzonder denken we hierbij aan de hulpverleners die dag aan dag klaar staan om medemensen te helpen.
Vanuit het secretariaat in het Willibrordushuis wensen alle medewerkers u sterkte en alle goeds,
Marieke Hoetjes
Willibrordushuis elke ochtend bereikbaar
De komende weken willen we proberen om, met enkele medewerkers, iedere ochtend aanwezig te zijn in het Willibrordushuis. U kunt tussen 9-12 uur bellen naar 072 5330906, voor vragen, of een gesprek met een pastor of vrijwilliger. Het Stiltecentrum blijft ook, zolang dit toegestaan en mogelijk is, elke ochtend geopend.
Pastor Herman Helsloot,
Diaken Paul Bindels
