Nieuws uit de Kerkstraat

Het is wel even wennen na een weekje in Rome. Daar was het lenteachtig, 18 graden en de lucht meestal staalblauw. Hier is het deze maandagochtend rond nul en bewolkt, maar gelukkig is de regen gestopt. Met elf gezins- en familieleden mocht ik vanaf 2 januari vier dagen rondlopen in de Eeuwige Stad en samen bewonderden we veel van het moois dat deze stad te bieden heeft.
Afgelopen zaterdag, toen de meesten alweer met het vliegtuig op thuisreis waren naar hun diverse bestemmingen, hadden mijn zoon en ik nog een dagje samen, voordat wij de nachttrein vanaf station Termini zouden nemen. Een goede gelegenheid om de kerken in die buurt te bezoeken. Vooraf hadden we al begrepen dat het feest van Driekoningen, de Epifanie, in Italië veel uitgebreider gevierd wordt dan bij ons. Veel openbare gebouwen en sommige winkels zijn dan gesloten. In kerken is er bijzondere aandacht voor het kerstkind en wordt het kind ‘getoond’ aan de kerkgangers of in processie rondgedragen.
De eerste kerk waar we die ochtend binnengingen was de Santa Prassede. De ‘basilica’, gelegen op een steenworp afstand van de Santa Maria Maggiore, is rond 780 gebouwd en rond 822 verfraaid door Paus Paschalis, die de opdracht gaf voor het aanbrengen van schitterende mozaïeken. Hij staat er zelf op afgebeeld in de apsis, met een vierkante aureool ten teken dat hij nog leefde. Prachtige mozaïeken zijn ook zichtbaar in de kapel van de Heilige Zeno, een grafkapel die Paschalis bouwde voor zijn moeder Theodora. Deze kerk is, hoewel minder bekend, een echt juweeltje.
Buiten hoorden we het orgel spelen, het sanctus werd gezongen door een koor en inderdaad betraden we de kerk midden in de Eucharistieviering van Driekoningen. Behoedzaam liepen we naar een rustig plekje achterin en besloten ons aan te sluiten. Wonderlijk hoe je je dan meteen thuis voelt, ook al wordt er gesproken in een andere taal. We wisselden de Vredeswens met vele kerkgangers, dat voelde bijzonder en gastvrij. Aan het eind van de viering, op het moment van de zegen, liep de pastoor naar de kerststal, pakte het Kindje uit de kribbe en zegende daarmee plechtig de mensen. Daarna hief men een lied aan dat ik herkende als ‘Driekoningen zagen een sterre’.
Toen de kerkgangers goeddeels weg waren en er vooral toeristen over waren, liepen we aan voren om het absismozaïek goed te gaan bekijken, maar het licht werd uitgedaan. Op zoek dus naar de automaat waarmee je, zoals in de meeste kerken in Rome, het licht voor vijf minuten kunt laten branden. Er moest een euro in, ik had er geen en de automaat wilde geen kleine muntjes optellen. Op dat moment kwam de koster aangesneld, hij opende de automaat met een sleuteltje, haalde er een euro uit en gooide die er meteen weer boven in zeggende: “Prego!” (“Alstublieft”). Ook liep hij naar de Zenokapel, opende uitnodigend het hek voor ons en deed ook daar het licht aan. We kregen alle tijd om alles te bekijken voordat de kerk weer sloot voor de middagpauze.
In de volgende kerk, de Santa Maria Maggiore, de beroemdste van alle ongeveer 80 aan Maria toegewijde kerken in Rome en één van de vier pauselijke basilieken, was de viering bijna afgelopen en al snel werden de versperringen van rood koord weggehaald en konden we ook dit prachtige Godshuis bekijken. Daarna brachten we nog een bezoek aan de Sint Jan van Lateranen, eveneens een pauselijke basiliek, met een indrukwekkende kloostergang en aparte doopkapel. De Sancta Scala, Heilige Trap die tegenover de laatste kerk ligt, bleek ook open voor bezoek. We beklommen de wit-marmeren trap naar boven en daar aangekomen waren we getuige van een ontroerend schouwspel. Vele pelgrims, soms hele gezinnen, gingen over een houten trap in het midden, vol eerbied en soms in tranen, op hun knieën naar boven. Het verdriet en de onmacht die de reden van deze onderneming vormden, waren voelbaar.
Zo waren er vele plekken in Rome waar mensen hun gebeden en verdriet neerlegden. De briefjes bij Anthoniusbeelden en bij het graf van Catharine in de S. Maria sopra Minerva, de intentieboeken die her en der lagen en de vele biechtstoelen die geopend waren in de kerken. De kerken zijn niet alleen fraaie monumenten, maar ze hebben nog een duidelijke helende functie in het leven van de bewoners en van de toeristen.

Marieke Hoetjes

Vieringen

Live uitzending van vieringen in de Willibrorduskerk

Van alle vieringen in de Willibrorduskerk wordt een live-stream opname gemaakt die rechtstreeks te zien is via ons YouTube kanaal. Ook kan via dat kanaal een opname worden teruggekeken.
Klik op deze link: H. Willibrorduskerk

• Zondag 14 januari – 10.00 uur
  Eucharistieviering met Dameskoor
  Voorganger: I. Osterhaus
  Livestream:https://www.youtube.com/watch?v=HHkniH9yo-I
  Gebedsintenties:
  Uit dankbaarheid voor overleden ouders: Joop van Westerop en Tiny van Westerop-Wever, Marianne van der Heijden-Belleman en Anton van der Heijden, Johannes Hendrikus Hageman, In liefdevolle herinnering: Pierre Bussen
• Dinsdag 16 januari – 09.30 uur
  Eucharistieviering in de Ontmoetingsruimte
• Vrijdag 19 januari – 09.30 uur
  Rozenkransgebed in de Ontmoetingsruimte
• Zondag 21 januari – 10.00 uur
  Viering met Herenkoor
  Voorganger: M. Nagtegaal
  Livestream:https://www.youtube.com/watch?v=8da6XRVCR4Y
  Gebedsintenties:
  Betty van Schalkwijk-Meiland, Johannes Hendrikus Hageman

Agenda

• Maandag 15 januari
  15.30 uur: Vergadering Parochiebestuur
• Donderdag 18 januari
  20.00 uur: Samen Genesis lezen, Henk Hudepohl

Extra Nieuws

Programma Rond de Waterput Voorjaar 2024

Voor komend voorjaar heeft de commissie ‘rond de waterput’ weer een mooi programma samen kunnen stellen.
Op de rol staat onder meer twee excursies, één naar Amsterdam en één naar Haarlem, een expositie, ‘De Preek van de Leek’ en een ‘groene dag’ in juni.
Het nieuwe programmaboekje staat in de foldermolen in de Kerkstraat

Expositie ‘Aanhoudend Licht dat Overwint’

Van 4 januari tot 14 februari in het Willibrordushuis

Het licht is in deze wereld gekomen met de geboorte van Christus.
“Het ware licht, dat ieder mens verlicht.” (Johannes 1:9)
Christus, die het licht voor de wereld is en het licht in deze wereld brengt.
De expositie geeft hier een impressie van.
Als beeldend kunstenaar werk ik met Textiele Werkvormen, vaak figuratief en soms abstract.
Ik maak daarbij gebruik van verschillende technieken en materialen.
Ik ben voornamelijk autodidact
en ik heb destijds tijdens mijn opleiding voor leerkracht gekozen, voor de specialisatie Textiele Werkvormen.
Ik werk vrij en soms in opdracht, vanuit mijn inspiratiebronnen: de Bijbel, de natuur en de cultuur.
Marga Jelles-van Huizen