Bij aankomst op het kerkplein van de Willibrorduskerk hebt u waarschijnlijk gezien, dat er een patroon is aangebracht in de stenen voor de ingang van de Kerkstraat. Het figuur stelt een labyrint voor. Het is in 2007 aangelegd als cadeau van en voor de parochie ter gelegenheid van het 25 jarig priesterfeest van pastor Herman Helsloot.

In tegenstelling tot een doolhof met kruisingen en doodlopende wegen, is het labyrint unicursaal: het is één pad dat zich naar een centraal doel kronkelt. Een labyrint is een universeel symbool, d.w.z. dat het over de hele wereld voorkomt. In vele culturen en tijden zijn mensen erdoor gefascineerd geraakt en hebben ze labyrinten gekrast, getekend, gebeiteld, uitgehold, gebouwd, gelegd, geplant….

De allereerste labyrinten vinden we zo’n 2500 jaar voor Christus, ze zijn eenvoudig hebben 3 omgangen. Ze werden gebruikt bij rituelen rond geboorte, dood en volwassen worden (initiatieriten). De daarop volgende vorm was dat van een labyrint met 7 omgangen, ook wel klassiek labyrint genoemd.

Griekse mythen uit de Oudheid vertellen over een monster, de Minotaurus, dat opgesloten zit in het midden van een labyrint en jaarlijks 7 maagden en 7 jongelingen verslindt. De held Theseus verslaat het monster en vindt daarna de weg terug met hulp van zijn geliefde Ariadne.

Ook binnen de kerk krijgt het labyrint op een gegeven moment een plek. In veel kathedralen werd in de Middeleeuwen een labyrint op de kerkvloer aangebracht. Het stond symbool voor de levensreis van een Christen. Pelgrims volgden die weg in gebed, als een symbolische reis naar Jeruzalem, waar je in die dagen moeilijk echt heen kon reizen. Ook bij allerlei levensmomenten en gebeurtenissen als doop, belijdenis of Goede Week, werd het labyrint gelopen of zelfs gekropen. Het labyrint in de kathedraal van Chartres, hier op een oude prent, heeft 11 omgangen. Het is daar nog steeds te zien en heeft als voorbeeld gediend voor het labyrint op ons kerkplein.

In onze dagen is het labyrint opnieuw in de belangstelling gekomen. Het lopen ervan is als een ontdekkingsreis, waarbij je op zoek gaat naar je diepste kern, naar wat echt van waarde is, misschien mag je zeggen naar God…
Die ontdekkingsreis maak je alleen of in een groep. Soms draag je symbolen mee als licht of een voorwerp, je krijgt een opdracht mee om over na te denken tijdens het lopen. Je loopt het samen, maar je bent ook alleen met jezelf.

Op je pad kom je vele keerpunten tegen. Soms denk je dat je er al bent en dan loop je ineens weer ver van het eindpunt, langs de rand en soms denk je zelfs dat je er nooit komt, zoals dat gaat in het leven van een mens. Maar uiteindelijk beland je in het centrum. Je hebt dan een levensles geleerd en met die les kun je weer op weg naar buiten. Om iets te betekenen voor anderen, om een licht te zijn, om te werken aan een betere wereld.

En als je tenslotte de mooie reis door het labyrint hebt voltooid, mag je misschien ook ervaren: De Weg zelf is het Doel!

Meer over het lopen van een Labyrint vind u hier.