Lieve mensen

Het is zondagavond 6 september, een week ná mijn afscheidsviering. Maar het is alsof het gisteren was.
Alle beelden van die dag komen nog steeds bij mij boven, zo vol ben ik van wat er allemaal gebeurd is.
De viering, het naambordje op het kerkplein, de receptie aan het einde van de middag,
de speeches, de ordner met bijdragen van werkgroepen, de overweldigend hoeveelheid cadeaus
en de vele gevulde enveloppen, de hoeveelheid post.
Dat alles is overweldigend en ik geniet er nog elke dag van.
Maar wat de meeste indruk op mij gemaakt heeft is uw massale persoonlijk aanwezigheid
tijdens de viering of bij de receptie.
Uw lachende gezichten, soms met een traan, en uw hartelijke woorden: zij komen mij steeds weer voor de geest.
Het enige wat ontbrak was een stevige hand of een hartelijke omhelzing, dit alles vanwege corona.
Maar ook zonder dat heeft u veel gezegd, veel wat ik niet snel zal vergeten.
In het volgende parochieblad zal ik op dit alles uitgebreid terugkomen.
Maar nu alvast in één woord: ontzettend bedankt voor alles.
Herman Helsloot

Nieuws uit de Kerkstraat

Dat mensen met ons meedenken blijkt wel uit het volgende: afgelopen weekend kreeg ik een mail in mijn mailbox van Marieke, zij had een mail van een parochiane ontvangen met een voorstel. In de mail stond de vraag of het een idee was om visitekaartjes te maken. Visitekaartjes? Als ik verder lees ontdek ik waarvoor. Het gaat om het maken van visitekaartjes met betrekking tot collectegeld. Deze parochiane schreef dat zij, en vele anderen, geen contant geld op zak meer hebben, maar wel collectegeld willen betalen.
Al meerdere keren is er in het parochieblad over geschreven dat dit een probleem wordt en werd in deze stukjes gevraagd of u bereid bent om het collectegeld digitaal over te maken. Dat u de stukjes leest blijkt wel uit het feit dat ik al meerdere overboekingen op de bankafschriften heb gesignaleerd met de omschrijving ‘collectegeld’. Hiervoor onze hartelijke dank!
Nu stelde deze mevrouw voor om visitekaartjes te laten maken met daarop vermeld ‘collectegeld’ en gelijk de banknummers van de kerk. Hoe handig is dat…..de kaartjes komen dan bij de collecte schaal/mandje te staan, u neemt een kaartje mee en u heeft gelijk de informatie die u nodig heeft om uw collectegeld thuis over te maken.
Sinds coronatijd is het allemaal al anders dan normaal en we hebben er al meerdere keren onze gedachten over laten gaan, maar alles wat we zouden willen kost geld. We hebben nagedacht om een pinapparaat in de Kerkstraat neer te zetten, over een apparaatje dat in een collecteschaal komt te liggen en waar je je pinpas op kan leggen, maar aan beide opties zitten maandelijkse kosten vast. We hebben nagedacht over GIVT, maar hier betalen we dan weer een deel van de opbrengst aan de organisatie. En zo zijn er nog een paar ideeën en al deze ideeën kunnen iets zijn maar we willen toch met zijn allen dat de volledige collecte in en voor onze kerk blijft, uitgezonderd de collecten voor derden. En met de huidige problemen valt het apparaatje waarop je je pinpas kan leggen af, er mag niet meer langs de mensen gecollecteerd worden vanwege besmettingsgevaar.
Eigenlijk, als je het zo bekijkt komt de digitale overmaking op een van onze bankrekeningen als beste uit de bus, het is even omdenken, maar wat is tegenwoordig nog ‘normaal’? Binnenkort kunt u dus een visitekaartje meenemen, in uw portemonnee stoppen en thuis uw collectegeld overmaken. Dat wil niet zeggen dat de collecteschaal verdwijnt. Zeker niet, alleen zal deze, zoals de laatste maanden al gebruikelijk was, op een tafel achter in de kerk staan. Op woensdag en vrijdag staat de tafel met het collectemandje naast de deur van de Kerkstraat.
En zo zijn er nog meerdere dingen die veranderd zijn. Nadat in de persconferentie van dinsdag 18 augustus werd aangekondigd dat je in de privé-sfeer maximaal 6 personen mag uitnodigen, heeft het parochiebestuur moeten besluiten dat er voorlopig geen koffie geschonken kan worden na de viering van de zondag. Ook dit is een behoorlijke verandering want hoelang doen we dit al? Laten we met zijn allen hopen dat het maar van korte duur is maar des te meer we ons er aan houden, des te korter het zal duren.
Inmiddels zijn we er aan gewend maar dat de communie achter een spatscherm uitgereikt wordt, wie had dat voor een half jaar terug kunnen bedenken? En dat we 1,5 meter uit elkaar moeten zitten? En kuchen in de elleboog, en dat er niet meegezongen mag worden? Zoveel dingen, zoveel aanpassingen, het getuigt van een behoorlijke mate van flexibiliteit. En dan nog het feit dat we na zoveel jaren afscheid hebben genomen van pastor Helsloot, dat zijn taken worden overgenomen door pastor Bindels. Het afscheidsfeest is inmiddels gevierd. Het was een prachtige dag, ondanks alle beperkingen.

Voor nu wens ik u een fijne week, hartelijke groet, Astrid Wiebering – Vlaar

Vieringen

• Zondag 13 september – 10.00 uur
  Eucharistieviering (aanmelden vanaf 9.30 uur, kom op tijd, toegewezen plaatsen)
  Voorganger: P. Bindels
  Gebedsintenties:
  Lies Lubke en overleden ouders, Jac Verberne, Maria Adelaar-Schoemaker, In liefdevolle gedachten: Peter Greijer, Arie Schaap en overleden dochter Annet en overleden familie, Kees-Jan Sprenkeling,
  Overleden familie Van Diepen-Potter, Overleden familie Lammers, Johannes Hendricus Hageman
• Woensdag 16 september – 09.30 uur
  Eucharistieviering
• Vrijdag 18 september – 09.30 uur
  Eucharistieviering
  Zondag 20 september – 10.00 uur (aanmelden vanaf 9.30 uur, kom op tijd, toegewezen plaatsen)
  Woord- en Communieviering
  o.l.v. parochianen
  Gebedsintenties:
  Joop Admiraal, Coby Jazet-Crone, In dierbare herinnering: Kees en Tiny Sprenkeling-Valkering en overleden familie, In dierbare herinnering: Jan Ridderikhof, Conny van der Zwaag-Henning, In dierbare herinnering: Kees Panis en zijn kleindochter Chantal, In liefdevolle herinnering: Kees-Jan Sprenkeling, In dierbare herinnering: Thom Westerhuis en overleden ouders, Voor de overleden familie Van Diepen-Potter, Johannes Hendricus Hageman

Extra Nieuws

Vredesweek 19 t/m 27 September: Vrede Verbindt Verschil

Wat is daar plots een explosie aan solidariteit. Het coronavirus breekt los en vanuit alle hoeken van de samenleving wordt de gemeenschapszin zichtbaar, hoorbaar. Spandoeken, applaus en simultaan luidende kerkklokken. Invoelende toespraken van de leiders van het land en die extra tas met boodschappen voor de buurvrouw. Initiatieven die plaatselijke kleine ondernemers door de storm moeten helpen. Ook worden de al bestaande verschillen nog duidelijker, bij de voedselbank en bij het meisje dat veel liever naar school gaat dan in haar ontwrichtende thuissituatie te moeten zijn. Het verschil in toegang tot zorg, tussen ons hier en al die vluchtelingen daar, ver weg.
En juist over verschil gaat de Vredesweek van 2020.

Niet vanzelf

De solidariteit die nu in Nederland weerklinkt, is hopelijk blijvend én groter dan het mooie gebaar van een applaus. Wellicht blijkt het virus een gezamenlijke vijand die ervoor zorgt dat mensen zich meer één voelen. Dat we beter begrijpen hoe mensen zich voelen die moeten vluchten en zo hun familie niet meer kunnen zien. Hoe het ook uitpakt, we moeten altijd blijven werken aan solidariteit. We leven in Nederland al 75 jaar in vrede en vrijheid. Die zijn er niet vanzelf gekomen, en blijven ook niet vanzelf zo bestaan. En ja, er zijn spanningen in de samenleving, weerspiegelt in het politiek landschap. Maar gelukkig weten veel mensen dat diversiteit goed kan zijn voor een samenleving, ook al zien ze de frictie die het met zich meebrengt. Mensen die verschil zien als een zegen, een aanvulling op zichzelf.

Nieuwe verbintenissen

Het vraagt lef om de verschillen op te zoeken. Veel verschillen zijn niet weg te nemen, en dat moeten we ook niet willen. We zijn niet allemaal één, het samenleven in zo’n grote diversiteit schuurt en doet pijn, je moet er misschien zelf iets voor inleveren: je eigen, vertrouwde mening of gewoonten. Het vraagt moed om op te komen voor de ander, die anders is. PAX werkt al vanaf haar ontstaan net na de Tweede Wereldoorlog, aan manieren waarop mensen met verschillende culturen en talen samen kunnen leven. In de periode na de oorlog heet dat verzoening, tussen mensen die tot voor kort vijanden waren. Die verzoening kon er alleen komen door ontmoetingen en gesprekken. Met genoeg tijd om te luisteren naar elkaars verhalen. Hoe echter en oprechter de verhalen, hoe steviger de band die ontstaat. Daarom zoeken we ook in deze tijd naar nieuwe verbintenissen tussen mensen in een land dat heel divers geworden is. Ook nu speelt ontmoeting een cruciale rol, om vertrouwen te vinden en samenleven mogelijk te maken
De Vredesweek is hét moment om elkaar te ontmoeten. Om te ontdekken wat goed is voor jezelf én voor de ander. Zelfs als we misschien niet in grote groepen bij elkaar kunnen komen vanwege het coronavirus, juist dan. Vrede verbindt verschil. Vrede verbindt ons met alle anderen, met elkaar.